ചെവികൾ നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് കേൾക്കുവാനാണ്

ഡയാന ക്രൂഗർ എന്ന നടിയ്ക്ക് പേരും പ്രശസ്തിയും ലഭിക്കുമായിരുന്ന ഒരു കഥാപാത്രം, നൽകപ്പെട്ടു. ഭർത്താവും മകനും നഷ്ടപ്പെട്ട യൌവ്വനക്കാരിയായ ഒരു ഭാര്യയായും അമ്മയായും അഭിനയിക്കുവാൻ, ആ കഥാപാത്രം ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ, തന്‍റെ വ്യക്തിപരമായ ജീവിതത്തിൽ, താൻ അത്രയും വലിയ ഒരു നഷ്ടം ഒരിക്കലും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. വിശ്വസനീയമായ രീതിയിൽ അത് ചെയ്യുവാൻ കഴിയുമോ എന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും അവൾ ആ കഥാപാത്രത്തെ സ്വീകരിച്ചു. അതിനു തയ്യാറെടുക്കേണ്ടതിനായി, ഇപ്രകാരം അതിദുഃഖത്തിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നവരെ സഹായിക്കുന്ന സമ്മേളനങ്ങളിൽ അവൾ പങ്കെടുക്കുവാൻ ആരംഭിച്ചു.

ആരംഭത്തിൽ, ഇത്തരത്തിലുള്ള ആളുകൾ തങ്ങളുടെ അനുഭവ കഥകൾ പങ്കുവെയ്ക്കുമ്പോൾ അവൾ തന്‍റെ ചിന്തകളും അഭിപ്രായങ്ങളും പ്രകടിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. നമ്മളിൽ ഭൂരിപക്ഷം ആളുകളേയും പോലെ അവളും സഹായസന്നദ്ധയായിരുന്നു. എന്നാൽ, ക്രമേണ അവൾ തന്‍റെ സംഭാഷണം നിർത്തി അവരെ ശ്രവിക്കുവാനാരംഭിച്ചു. അപ്പോൾ മാത്രമാണ് അവരുടെ അവസ്ഥകളിലൂടെ യഥാർത്ഥമായി സഞ്ചരിക്കുവാൻ, അവൾ പഠിച്ചത്. തന്‍റെ ചെവികൾ വേണ്ടവിധത്തിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് ആ തിരിച്ചറിവുണ്ടായത്.

 യിരെമ്യാവിന്, ജനങ്ങൾക്കെതിരെയുണ്ടായിരുന്ന ആക്ഷേപവും ഇതു തന്നെ ആയിരുന്നു; അവർ “കർത്താവിന്‍റെ  വചനം” കേൾക്കുവാൻ തങ്ങളുടെ “ചെവികൾ” ഉപയോഗിക്കുന്നത് നിരസിച്ചു. പ്രവാചകൻ അവരെ “മൂഢൻമാരും ബുദ്ധിഹീനരുമായ ജനമേ”, എന്നു വിളിക്കുന്നതിൽ കൃത്രിമലാളിത്യം കാട്ടിയില്ല (യിരെമ്യാവു 5:21). സ്നേഹത്തിന്‍റെ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞും, നിർദ്ദേശങ്ങൾ നല്കിയും, പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചും, മുന്നറിയിപ്പുകൾ നൽകിയും  ദൈവം എല്ലായ്പ്പോഴും നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാനും നിങ്ങളും കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കുകയും പക്വതയാർജ്ജിക്കുകയും വേണം എന്നതാണ് പിതാവിന്‍റെ ആഗ്രഹം. അതിനു വേണ്ടി ‘ചെവികൾ’ പോലെയുള്ള ഉപാധികൾ നമുക്കോരോരുത്തർക്കും നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, നമ്മുടെ പിതാവിന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങളെ അറിയുവാൻ നാം അവയെ വേണ്ടവിധം ഉപയോഗിക്കുമോ? അപ്പോഴുള്ള യഥാർത്ഥ ചോദ്യം ഇതാണ്, നമ്മുടെ പിതാവിന്‍റെ ഹൃദയം ശ്രവിക്കുന്നതിനായി നാം അവയെ ഉപയോഗിക്കുമോ?

യേശു നിങ്ങളുടെ തൊട്ട് പുറകിലുണ്ട്

എന്റെ മകൾ സാധാരണെയേക്കാൾ അല്പം നേരത്തെ പള്ളിക്കൂടത്തിൽ പോകുവാൻ ഒരുങ്ങി, അതുകൊണ്ട് അവൾ ഞങ്ങൾ പോകുന്ന വഴിയിൽ കാപ്പിക്കടയുടെ മുമ്പിൽ നിറുത്താമോ എന്ന് ചോദിച്ചു. ഞാൻ സമ്മതിച്ചു. ഞങ്ങൾ വാഹനം ഓടിയ്ക്കാനുള്ള പാതയോടു അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, ഞാൻ ചോദിച്ചു, “ഈ പ്രഭാതത്തിൽ ചില സന്തോഷം പ്രസരിപ്പിയ്ക്കുവാൻ നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ?” അവൾ പറഞ്ഞു, “തീർച്ചയായും.”

 ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളത് കാപ്പിക്കടയിൽ പറഞ്ഞു, എന്നിട്ട് കാപ്പിക്കടയിൽ കാപ്പി ഉണ്ടാക്കുന്ന ആൾ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഞങ്ങൾക്കുള്ളത് ഇരിയ്ക്കുന്ന ഇടത്തുള്ള ജാലകം വലിച്ചു. ഞാൻ പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങളുടെ പണം തരുന്നതോടൊപ്പംതന്നെ ഞങ്ങളുടെ പിറകിലുള്ള യുവതിയുടേതും തരാം” എന്റെ മകളുടെ മുഖത്ത് ഒരു വലിയ ചിരി പടർന്നു.

 കാര്യങ്ങളുടെ വലിയ പദ്ധതിയിൽ, ഒരു കോപ്പ ചായ ധാരാളിത്തമായെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെയാണോ? ഇതായിരിക്കുമോ യേശുവിന് “ചെറിയ ഒരുത്തന്” എന്ന് താൻ സംബോധന ചെയ്തവർക്ക് വേണ്ടി കരുതുവാനുള്ള തന്റെ ആഗ്രഹം നമ്മിലൂടെ സഫലമാക്കുവാനുള്ള ഒരു വഴി? എന്ന് ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നു. (മത്തായി 25:40). ഇതാ ഒരു ചിന്ത: എപ്രകാരമാകുന്നു നമ്മുടെ പുറകിലുള്ളതോ അടുത്തുള്ള നിരയിൽ നില്കുന്നതോആയ വ്യക്തിയെ കേവലം യോഗ്യനായ സ്ഥാനാർത്ഥിയായി കാണുക? എന്നിട്ട് “എന്തെങ്കിലും” ചെയ്യുക – ഒരുപക്ഷെ ഒരു കോപ്പ കാപ്പിയായിരിയ്ക്കാം, ഒരുപക്ഷെ അതിലും വലിയതായിരിയ്ക്കാം, ഒരുപക്ഷെ കുറഞ്ഞതുമായിരിയ്ക്കാം. എന്നാൽ യേശു, “നിങ്ങൾ ചെയ്തേടത്തോളം എല്ലാം” (വാക്യം 40) എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കുമ്പോൾ, തന്നെ സേവിക്കുന്നു എന്നുള്ളത് നമുക്കു തരുന്ന വലിയ സ്വാതന്ത്ര്യം ആകുന്നു.

 അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ വാഹനം ഒടിച്ചു മാറുമ്പോൾ, ഞങ്ങളുടെ പുറകിൽ നിന്നിരുന്ന ആ യുവതിയുടെയും കാപ്പി കൈമാറുമ്പോൾ കാപ്പി ഉണ്ടാക്കുന്ന ആളിന്റെയും മുഖം കണ്ടു. അവർ ഇരുവരും ചേർന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ചോദിയ്ക്കുന്നത് നല്ലതാകുന്നു

എന്റെ പിതാവിനോട്‌ എനിയ്ക്ക് അസൂയ തോന്നുന്ന രീതിയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് സ്ഥിരമായ ദിശാബോധം ഉണ്ടായിരുന്നു. തനിയ്ക്ക് നൈസർഗ്ഗികമായിതന്നെ എവിടെയാണ് ഉത്തര, ദക്ഷിണ, പൂർവ്വ, പശ്ചിമ ദിക്കുകൾ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു. താൻ ജന്മനാ അത്തരത്തിലുള്ള സിദ്ധിയുള്ള ആളായിരുന്നു എന്ന് തോന്നും. താൻ എപ്പോഴും ശരിയായിരുന്നു, തനിക്കു വഴി തെറ്റിയ രാത്രി വരെ.

ആ രാത്രിയിൽ അദ്ദേഹത്തിനു ദിശ നഷ്ടപ്പെട്ടു. താനും എന്റെ മാതാവും പരിചിതമല്ലാത്ത നഗരത്തിൽ ഒരു പരിപാടിയിൽ പങ്കെടുത്തതിന് ശേഷം ഇരുട്ടിയതിന് ശേഷമാണ് മടങ്ങിയത്. പ്രധാന പാതയിലേക്കുള്ള വഴിയറിയാമെന്നുള്ള ബോധ്യം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു എന്നാൽ തനിയ്ക്കത് സാധ്യമായില്ല. താൻ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞു, എന്നിട്ട് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകുയും ആത്യന്തികമായി ആശങ്കാകുലനാകുകയും ചെയ്തു. എന്റെ മാതാവ് തന്നെ ധൈര്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്, “ഇത് അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണെന്ന് എനിയ്ക്കറിയാം, എന്നാലും താങ്കളുടെ ഫോണിലുള്ള ദിശാ സഹായിയിൽ നോക്കിയാൽ നന്നായിരുന്നു.”

ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിടത്തോളം എഴുപത്തിയാറ് വയസ്സുള്ള എന്റെ പിതാവ് തന്റെ ഫോണിനെ ദിശാസഹായിയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഇതാദ്യമാണ്.

സങ്കീർത്തനക്കാരൻ അനുഭവസമ്പത്തുള്ള ആളാകുന്നു. എന്നാൽ ദാവീദ് ആത്മീകമായും മാനസീകവുമായി തെറ്റിപ്പോയ നിമിഷങ്ങൾ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. സങ്കീർത്തനം 143-ൽ അപ്രകാരമുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഒന്ന് ഉള്ളടക്കം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. വലിയവനായ രാജാവിന്റെ ഹൃദയം വിഷാദിച്ചിരിക്കുന്നു (വാക്യം 4). താൻ കഷ്ടതയിലായി (വാക്യം 11). അതുകൊണ്ട്‍ താൻ താല്കാലിക വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് പ്രാർത്ഥിച്ചത്, “ഞാൻ നടക്കേണ്ടുന്ന വഴി എന്നെ അറിയിക്കേണമേ” (വാക്യം 8). ഫോണിൽ കണക്കുകൂട്ടുന്നതിലുപരി, സങ്കീർത്തനക്കാരൻ കർത്താവിനോട്, “ഞാൻ നിന്നിൽ ആശ്രയിക്കുന്നുവല്ലോ” എന്ന് നിലവിളിച്ചു. (വാക്യം 8).

ദൈവത്തിന്റെ ഹൃദയപ്രകാരമുള്ള മനുഷ്യനു (1 ശമുവെൽ 13:14) അതാത് സമയങ്ങളിൽ തെറ്റിപ്പോകുന്ന അനുഭവമുണ്ടായെങ്കിൽ നാമും ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് തന്റെ ദിശാ സഹായത്തിനായി തിരിയണും.